Coronawandelen

www.vlijmen4you.nl
Je moet wat als je niet naar de medische fitness kunt en je de behandelingen van je manueel therapeut moet ontberen.

Blijven bewegen is dan de enige manier om het lijf een beetje soepel te houden. Een heerlijke bijkomstigheid is het prachtige lenteweer, al weken aan een stuk. En wat een mazzel dat we in onze gemeente bijna overal vanuit huis zo de natuur in kunnen lopen of fietsen. Onze dijken, wielen, bosjes, weilanden en wallen zijn bezig hun lentekleed aan te trekken. De bomen vertonen frisse kleuren, varierend van geel tot zachtgroen tot rood. De weilanden staan al vol paardenbloemen, madeliefjes, dovenetel, hondsdraf, ereprijs en look-zonder-look. Het fluitekruid groeit zo ongeveer met vijf centimeter per etmaal en over een paar dagen zullen veel bermen er weer uitzien als stroken bruisend witte kant.


Vanmiddag maak ik goedgemutst (of eigenlijk met petje tegen de zon) een wandeling. Eerst naar de Emmamolen en van daaruit over de fietsdijk naar de Meerdijk. Ik steek de Bosscheweg over en vervolg mijn weg via ’t Lupke, parallel aan de Kasteeldreef, tot waar ik door het openstaande hek de Poort van Heusden in kan. Er is hier de laatste maanden veel gebeurd. Het bos is flink uitgedund en bij de enorme eiken zijn de soms beendikke koorden van de Hedera doorgezaagd. Wat tot gevolg heeft, dat de bomen er nu bij staan als slordige kapstokken waarvan verdroogde, bruine bladeren naar beneden dwarrelen. Maar verderop vertoont zich al een groen waas bij de beuken die het laantje omzomen. De spechten zijn luidkeels aan het werk, roodborstjes, merels, een winterkoninkje, enkele spreeuwen, twee gaaien en ook de buizerd laten zich zien en horen.


Met een grote bocht loop ik richting Engelse tuin, over het blauwe brugje. De gracht ligt er sfeervol bij met al dat ontluikend groen, in het water weerspiegelt de blauwe lucht. De rode beuk wordt goed verzorgd, evenals de linde Ome Ben. Beide eeuwenoude bomen zijn beschermd door een ruime ring van takken. De grond rondom de stam is bedekt met bladeren om vocht vast te houden en wandelaars op afstand. Wat ligt het kasteel er mooi bij. Ik heb het de afgelopen maanden zien opknappen. Een heel ander gezicht dan de jaren waarin ik als gids rondleidingen verzorgde. Veel is verdwenen, zoals de uitbouw aan het kasteel, de roze verflaag, het bakhuisje en de restanten van de grote linde waarin geliefden hun namen hadden gesneden. Maar langs de gracht staat nog altijd het groot hoefblad te pronken en her en der zie ik ook salomonszegel boven de grond komen. Over niet al te lange tijd zullen hier nieuwe gebouwen staan en tientallen huizen. Dan is het over and out met de rondleidingen vrees ik.


Via de dubbele oprijlaan loop ik terug, genietend van het weidse uitzicht over de vers geploegde akkers aan beide zijden. Bij Roestenburg wordt de grond rijp gemaakt voor nieuwe planten en bomen terwijl de sproeier met grote bogen voor het nu al hoognodige water zorgt. Het is droog hier op de zandgrond, mijn schoenen zijn helemaal stoffig. Op de dijk aangekomen stamp ik een paar keer, stofwolken waaien omhoog. Dit laatste stukje terug richting Emmamolen vind ik altijd zo boeiend. Je loopt tussen de bomen en ziet dan na de laatste bocht opeens de wieken trots afsteken tegen de lucht. Helaas geen vol terras vandaag, de parasols staan braaf ingeklapt te wachten op betere tijden. Maar het Bakhuys is open en na mijn handen gedesinfecteerd te hebben stap ik daar even binnen voor een lekkere notenpeperkoek. Heerlijk, zo meteen bij de thee, met goeie boter. Ik tel mijn zegeningen.


Annelies van der Sanden

    
 


 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Zomertijd

25-03-2024
Meer >
 
 
 
 
 
 
 
 

Truckersdag

24-03-2024
Meer >
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Terug naar boven